27 03 2014

Alcarras Part Two

Hiszpański klimat najwidoczniej mi posłużył, bo już pierwszego dnia w Lleidzie spało mi się bardzo dobrze. Obudziłam się chwilę przed budzikiem pełna entuzjazmu i gotowa do jazdy. Po szybkim śniadaniu w hotelowej restauracji, wyjechaliśmy naszym ostrym składem: ja, Dawide i Jacob, na podbój hiszpańskiego toru. Po drodze zatankowaliśmy jeszcze do pełna nasze kanistry na stacji Repsol. Nie marudziłam w tym względzie, chociaż obecnie jestem większą fanką Yamahy niż Hondy (sorry Marc) 😛

Szybko dojechaliśmy do celu naszą turbodoładowaną Skodą Oktawią.

Ok godziny 9:00 było jeszcze chłodno, ale niebo było przejrzyste co zapowiadało piękny, słoneczny, idealny do jazdy dzień 🙂

Nie powiem – przed pierwszym wjazdem na tor byłam dość zdenerwowana i niecierpliwa. Była to moja pierwsza większa jazda po sezonie, druga wizyta na dużym, prawdziwym wyścigowym torze. Czułam napięcie i adrenalinkę. Pomimo nabywanej przez ostatnie lata moto-wiary w siebie, obawiałam się jak sobie poradzę i czy nie będę odstawała od reszty grupy umiejętnościami. Jednak nasi instruktorzy dodali mi bardzo dużo otuchy, przez pierwsze sesje wjeżdżałam ze Sławkiem, który bardzo pilnował mojego tempa – bez ciśnienia i presji pokazywał mi linię nowego toru. Na spokojnie mogłam opanować jazdę po nowym dla mnie obiekcie! 🙂

Jak widać na poniższym zdjęciu rozmowy ze Sławkiem kleiły się równie dobrze jak guma 😛

Po kilku pierwszych jazdach, największe emocje i ciśnienie opadły. Każdy z nas wjeżdżał już z przyjemnością i umiarkowanym spokojem na tor. To co było najtrudniejsze, czyli poznanie nowego track’u, było już za nami. Zaczęły się rozmowy, wymiana informacji i wiedzy w boksach oraz na depo. Zrobił się taki rodzinny, biwakowy klimat – to co najbardziej, oprócz samej jazdy, lubię na torze.

Było pożyczanie sobie kanistrów, pogaduchy na rozkładanych krzesełkach oraz relacjonowanie pierwszych wrażeń. Brakowało tylko grilla i kiełbasek 😀

Mój szczególny podziw, oprócz “starych” wyjadaczy wyścigowych, wzbudził Bazyli, zwany także pieszczotliwie Bazzem, który w jesieni zrobił prawo jazdy, kupił w ciemno motocykl i jeżdżąc na nim zaledwie dwa razy, postanowił wybrać się na hiszpański tor, aby podszkolić swoje umiejętności – a raczej je nabyć.

To się nazywa charakter i przebojowość. Życzę każdemu z nas takiego samozaparcia i odwagi!

Jako kobieta muszę tutaj także wspomnieć o stylistycznej stronie wizerunku Bazylego, który zadbał o swój wygląd na moto w każdym detalu! Widać, że ten chłopak ma gust! Super kask, kombinezon, buty i rękawice, idealnie pasują do siebie kolorem i wzornictwem, nie mówią już o całości stroju, który został dopasowany do samego motocykla. Najnowsza kamerka GoPro zaczepiona na “ogonie” była tutaj wisienką na torcie tej nowoczesnej, torowej stylizacji!

Z racji wybory podobnych kolorów kombinezonu, Bazyli był mylony z naszymi kochanymi instruktorami 🙂

Brawo dla mężczyzn ubierających się z gustem, nawet na tor!!!

Od lewej mistrzowie motocyklowych wyścigów WMMP oraz wspaniali instruktorzy: Hubert oraz Sławek oraz Artur i Jacek sprawcy całego zamieszania – organizatorzy naszego wyjazdu Speed Day.